tomba la nejööö

bu kar hayatımın içine sıçtı. bu kadar net söylüyorum. bütün gün evde oturup film izlemekten, 2 gün önce aldığım gazetelerin köşesini bucağını okumaktan, bayat simit yemekten, sürekli sigara içmekten gına geldi. o kadar sıkılıyorum ki bir atı bile uyuyabilirim ama hiç yorulmadığımdan mıdır nedir uyuyamıyorum da. sabahın köründe uyanıp, storların arasından karları erimiş bir hisarüstü görmek umuduyla bakıyorum. saatlerce yatakta dönüp, bulabildiğim en yakın gazete, dergi, kitap artık ne varsa okuyorum. okuduğumdan da bir bok anlamıyorum ya neyse, maksat vakit öldürmek.

oysa ki yapmam gereken bir sürü iş var. mesela para kazanmak, kar yüzünden özel dersim iptal oldu. mesela ehliyet almak, kar yüzünden kursum iptal oldu. mesela kuaföre gidip saçlarımı kestirip boyatmak, kar yüzünden gidemiyorum, mesela mithat alama gidip festivalle ilgili işleri halletmek, kar yüzünden güneye inemiyorum. bir de sevdiceğimi görememek var tabi en kötüsü de o, nasıl özledim anlatamam.

normalde aklımın ucundan geçmeyecek insanlarla konuşmaya başladım şu 2 gündür, en komiği de o. sırf sıkıntıdan. arada gtalkta ve msn'de meşgul yapıyorum kendimi, bir değişiklik olsun diye. halbuki en büyük meşguliyetim mutfağa gidip yeni bir bardak çay almaktır herhalde ya da içeride unuttuğum telefonumu açmak.

bugün minik hobi odamı havalandırmak için pencereyi açtım. hiç açmamışçasına kapalıydı pencerem. 30 cm'lik kar buza çevirmiş, kırmaya çalıştım kıramadım. çift cam dedikleri bu olsa gerek dedim kapattım pencereyi.

dediğim gibi günlerim birbirinden farksız. işin en kötüsü de çarşamba günü okulun açılıyor olması. şu 5 haftalık tatilden hiçbir şey anlayamadan tekrar başlıycam nadide okulumdaki 6. dönemime.

sanırım şu günlerde beni tek sevindiren şey, özgemin ve bukinin evimize 10 dakikalık mesafeye taşınma ihtimalleri. sevinç çığlıkları bile attım duyunca. hevesimi kursağımda bırakmayınız yalvarırım.

öptüm soğuktan kızarmış yanaklardan.