10

Annem bugün bana beni üzmeyen tek insansın dedi.
O şaşkınlığın içinde “ben mi” diyebildim sadece.amacım pohpohlanmak değildi.şimdiye kadar annemi çok üzdüğümü düşünmüştüm.çook küçüklükten beri hatta.annem hep bana “babana benziyorsun” derdi.babasının korkunç bir karakteri olduğuna kendine geldiği günlerden itibaren inanan ben bu lafı duyduğumda hep üzülmüştüm.eve gelen yardımcı kadının dediği gibi cehenneme gideceğimi sandım yıllarca.o zamanlar benim için en büyük ceza oydu çünkü.şimdi annemin bu söylediği öyle iyi geldi ki bana.annemi hiç üzmemişim.bundan sonra da üzmemek gibi bir sorumluluğum olmadığını biliyorum.insanlar birbirini üzer.insanlar bencildir.ben de bencilim.üzmemem bir tesadüf.ama iyi bir tesadüf.